Bu bir Atlas hikayesi...

Bu bir Atlas hikayesi;
Sýrtýnda Dünya yükü ve birazda hamalcasýna...
Benim hacmim ne ki
Ben dünyaya aðýr gelmem,
Dünya bana aðýr gelir.
Altýnda boðulurum...
Bu adli bir düzen deðil,
Þu gülünç dünyada köþeye sýkýþmýþ,
Trajik bir figür benliðim.
Tek ben miyim?
Deðilim.
Sonuçta bir yerlerde
Üzerimize dünya örtecekler.
Ben dünyayým,
Koca dünya baðrýný açacak benim için.
Kimse anlamaz ki
Atlas’ýn yükünü..
Sýrtýnda binlerce leþ var,
Binlerce leþçil.
Binlerce þarap ve binlerce þarapbaz...
Nasýl kavuþtursun sevenleri...
Ya da her kavuþma iyi mi?
Mesela bir aslanýn platonik sevgisi,
Ceylaný öldürdü.
Ceylanýn ne önemi var.
Kadýnlar öldü,
Eski kocalarý aslan,
Sýrtlarýnda bir kaç sývaz.
Sýrtlanýn da bu kadar gururu var
Aslaným...
Çocuklar öldü,
Kendilerinden büyük bombalarla,
Çocuklar öldü
Açlýktan,
Çocuklar öldü
Açken,
Ceplerinde ekmek parasý...
Atlas ne yapsýn?
Koca dünyayý sýrtýna almýþ,
Küçücük çocuklarý göremedi.
Biraz da küfür Atlas’a,
Atmadý diye dünyayý sýrtýndan,
Kalmadý diye altýnda...
Sebep oldu diye çocuk ölümlerine...
Bu tam olarak dünyanýn dramasý,
Boðazýna kadar çamur,
Ýçinde kor bir ateþ,
Dýþýnda dünyanýn derdi,
Altýnda Atlas...
Sosyal Medyada Paylaşın: