çaldýlar beni afilli eskiciden birkaç yýl susmuþtum sorguladým her þeyi hatta bu bankýn neden denize bu kadar yakýn oluþunu. týka basa yalnýzlýk doluþumu ve beni hiç beklemeden kalkan dolmuþu görüyordum ama konuþmayacaktým kimeydi bu kýrgýnlýk senfonisi? en sevdiðim enstrüman kulaklarýmda týnýlarýyla beni daha da itiyordu daha uzaða, daha uzaða. biraz daha. kirpiklerimde soðuksun hayal denen kendi içime hapis oluþum firarým gecikti bilirim ama hep bekledim herkes saklanýrken parmak uçlarýmda yürümeyi, yaðmur izlerinde -hayýr, piyano deðil.
Sosyal Medyada Paylaşın:
don vito Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.