daðýlmayý erteleyen zaman dilimi yoktur hatýralar düðüm düðüm baþýbozuk, hýrkasýyla teptiði yollarý ölmek için mi adýmladý? konuþma, aðlýyorsun. fazla fedakarlýðýn, vefasýzlýk sürüklediði o tahta masada kalýrken sevme hünerlerim aklým çýkýyor, o an çýkmýyor. dilinden düþenler yalandý da ya gözlerin? içimin acýsýna kanýmýn akýþý yön verirken ecnebi kentte safkan türk duruþum. ne de güzel yaktýn canýmý, saðolasýn gücenmedim hatta kalmak istedim gitmem gerekirken gözlerine bakmak istedim. þimdi avuçlarýmda yarým yamalak kalan hislerim deðil, kendimdir sen gül için, dehlizi kurdum içime ben derin okyanustum sen boðulma diye gözümün yaþýyla tuz ekledim büründüm deniz biçimine.
-bir kulaç daha eksik attýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
don vito Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.