- benim sanırım bazen hiç kimsem yok -

yok olma fikri aklýmý zorluyor
içemeyeceðim bu zehri aþ’ý
aklým diyor ki, varlýðýn gereksiz
belki öldüðüm yerden devam ederim
aklým diyor ki, hiç bilmediðin bir þehire taþýn!
gözaltlarýmýn mora çalan rengi
umudun gömüldüðü yerdir hey
insan bazen ziyandýr, bazen elinde
bazen uyurken titremek, bazen belkilerle
deðeceksen elden önce kalbe deð.
velev ki öyle usandým itilirken uçurumdan
canýmý týrnaklarýma takarak tutunmaya
býraksam kendimi, gelip bulamaz kimse
belki adresim unutulur, sürülüp hivli cümlelerde.
havalar mý soðudu, ayný hýrkamla uyuyorum
düþünmektendir, yýkadýktan 1 saat sonra saçlarým yaðlý.
tam gülecekken kaderin kaþlarý çatýk
sevgi nedir bilmeyen bir adamdý
birkaç kelime konuþulur ve
birkaç kelime sonra, kalbi deli kaçýk.

-benim sanýrým bazen hiç kimsem yok’tur-





Sosyal Medyada Paylaşın: