Anasý bellenmiþ, Ozon tabakasý. Râhmi alýnmýþ, Kutsal toprak.
Atom santrallarý, Suyu çalýnmýþ dere, Orman yanýklarý, Ömre, kömür satan ocak.
Hepside,keþfedilmemiþ hýrsýzlarýný ararken.
Sen akþam eve dönüyordun. Metro da yanýbaþýnda, Farkýna bile varmadýðýn Keþfedilmiþ bir çocuk, Sabah ajanslara Flaþ haber düþecekti, Kendini patlatarak. Ve canlý baðlýyorlardý kanallar, Cansýz bedenlere, bizi.
Saltanatlarýný, Ýncitmemenin inceliðinde ki beyler, Ýþtahlý timsahlarla aðlýyorlardý. Ve ruhlarýmýz alýþmýþ Korkunç tecavüzlerin, Zevkleriyle oynuyordu. .....,
Peki! Sen, ne demeye benden korktun?
(Peki yetmedi diyen dilimi, eþekarýlarýna sunuyorum)
Tekin YEÞÝLKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tekin Yeşilkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.