Bu kadar erkendi Yarýsýndan tuttuðum hayat Ve en baþýnda kendimden vazgeçmiþliðim
Yanlýþ anahtarla zorladýðým kapýn Her defasýnda yüzüme çarpýlan Tuzu eksik yerimden kemirirken Geç kalmýþlýðýmýn Tarih öncesi örümceði Benim kadar sert kabuklu
Ruhumdan dilime yolu sapmayan Ýki cümle zorluðunda Kýrk kere düðümlenip açamadýðým Yaþa diye sana verip Bir daha alamadýðým Nefesime yabancýlýðým
Belki bin tane güneþin ýsýtamayacaðý Parmaklarýnýn geçmediði ellerimi Üstelik bir kibrit lavýnda buzu çözülecekken Ýlk ellerimden kanamam
Vazgeçmiþken Evrenin kaldýrýmlarýnda yalnýz Bir çocuðun korkuyu kaçýrdýðý ýslýðýnda Ayaklarýmýn Yine ezber topraklarýna döndüðü an Gurur bir kayýp daha yaþýyordu
Uçmaktan yorulan kuþlar Atmacanýn aðzýnda intihar ederken Bu kadar erken Belki gitmek Sonsuz kere kalmak için...
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Şafak- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.