Sonra binlerce gölge dolanýr ayaklarýna
düþersin ,
kokusunu terk etmiþin ardýna
kimse o deðil , bilirsin
aniden yine gelirde aklýna
neden bu kadar karanlýðým diye , sormazsýn...
---
Ruhumun karanlýðýný katleden gözlerin
þimdi ne söylesem
ne desem ki bu kasabalý sesimin kýrýldýðý yerden
rüzgarýn ufaladýðý
kalbimin en ücra kentinin penceresinden
kahverengi gülümsüyor toprak
gel diyor delice yaþam
her þeyden korkuyorum
kýrýlan daðýlan insanlýðým azalýrken önce kendimden
bence hiç bilme sen
bir nizamda yürüyor
kimliðim kimsesizliðim
fani coþkular dört yanýmý kuþatan
birdevam utancýmla kýzarýklýðým
bileklerimden kavrayýp
dur ! yapma sakýn diyen
annemin dudak izi
babamýn kokusu içimde devleþen
ah!
kalk gidelim buralardan öfkem
gidelim gurur yakamýzdan tutmadan
canýmýzdan daha fazla býkmadan
aðlaþan kuþlar
kuduran nehirler
yaðmurun darmadaðýn saçlarý aþkýna gidelim
susmayacak bu acý
elimiz kana bulanmadan gidelim
bayat bir yorgunluk , nefretle takas aþk
gülümsüyorum
hadi ,
al beni ecel ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Ayşe teyze Ankara Kalesi Baba ağrısı Günaydın Gece Ölüler konuşmaz Uçurum İsra Adam Alışmak Kin