Bir kuyudayým !
Söyleyin varsa günahsýz bir insan, uzatsýn ellerini
Çaðýrýn hep mevzusu geçen , o güneþi
Çýkarsýn karanlýðýmdan bu hain yýlaný satsýn pazarlarda
Düþsün içime ince sesli inþirah
Ya da yýkýn baþýma saraylarý kapatýn bu bahsi !
---
Kendimi öldürdüm .Tek þahidim de öldü
Duamýzý eden yoktu
El ele tutuþup ,gömüldük nihayet derin kuyunun , tarih gibi serin baðrýna...
Ayaklarým hiç bir zaman bedenimi hayatýn yoluna sokmadý
Terk edilmiþ unutulmuþ görkemli bir mezar kadar sessizim
Güneþ tenimi kýzartarak yokluyor
Karanlýðý kesemeyen paslý bir býçak gibi zorluyor bütün gücünü
Belirsizliðin üzerine , kuru bir yaprak gibi uzanýyorum
Zaman hiç geçmiyor , vakit gidiþinde kýyam
Kimselersizim , hiç kimseyim
Umut kýsýr bir kadýn , baþka dilde konuþan yabancý gibi
Çarþýlar dolusu avaz avaz düþ taciri
Þuramda baðýramadýðým uyanamadýðým kabus aðrýsý
Aþk , namuslu bir kuþun gözleriyle dokunuyor en kuytu yalnýzlýðýma
Talan edip , uçup giderken en baþýndan bu yanlýþ hikayeyi
Söyle kalbim !
Günahýný hangi topraða sýr diye gömeceksin
Anýlarýný kar kaplamýþ yolculuklar kadar üþüyorsun
Hangi nefes ýlýk ateþ gibi ýsýtýr bir daha , buz tutmuþ iskeletini
Söyle , hala yok mu hiç bir piþmanlýðýn ?
Kaybolup giderken ve yok olurken cansýz bu yaþamýn içinde
Unutanlar kahramandýr oysa
Günlüðüne hergün sevgisizliðini yazan çocuk kadar acizsin
Kendimi gördüm . Tek þahidim kördü
Bakmadý göðüs uçurumundan aþaðýya kaç ceset vardý
Ne öðrendin onca okuduðun kitaplardan
Sayfalarýnda kuruttun isimsiz gül gibi ömrünüde
Bildiklerini bildikçe kahroldun
Öyle sakin güzel ölüyorsun ki , gençliðini uyutur gibi
Bütün tamam bildiklerin aslýnda ne kadarda yarým kalmýþ
Eylül suretli hüsran , kasýmýn kapýsýna dayanýp hüznünü býrakan
Ayrýlýk tekerürleri haklý çýkarýp, kuruyor çýðlýðýna mizaný
Sabýkalý dudaklarýndan , kopmuyor biriken küfürler
Sor aynalara kim bu gördüðün ? etsin sana izahý
Senin sesinle ikiye bölünüyor ekmek
Zeytin yüzü koyun barýþtan her dalý bihaber
Özlem sýla tadý , su tek heceli elveda zehri
Anlamý olmuyor doymanýn
Anlaþýlmak açlýðý , hep kýtlýk zamaný
Yükseldi dev duvarlar , örüldü demirden surlar
Yaza yaza biter , tükenir mi yýldýzlarý yaralý akþamlar
Pencereye çarparak intihar eden yusufcuklar
Her dilde anlatýyordu , o asla geri dönmeyecek
Öðrendim ki,
Ölüler çok istese de , bir daha hiç konuþamýyor !
hadi uyuyalým
Sus
Sarýl !
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Ayşe teyze Ankara Kalesi Baba ağrısı Günaydın Gece Ölüler konuşmaz Uçurum İsra Adam Kin Alışmak