filizlerimiz üzülmesin haydi, tutuþtuðumuz ellerle bu yalancý baharý katledelim!
katledelim kýþ güneþini düþmüþ cemreleri sert rüzgarý doða akýþýný
yeter ki, üzülmesin filizler!
...
altýn oran düzeneðini bir rafa kaldýrýp steril tüplerde dölleyelim filizleri ne ana bilsin, ne baba... fanuslara sokalým baþlarýný ki, kanadýný hiç görmesin aynada!...
evrime takalým bekaret kemerini kuma gömelim gözleri pembeyi sevdirelim; mavi, kýrmýzý ya da sarýyý deðil! yazdýðýmýz beyaza dokunmasýn zaten; aman kirlenir! yazgýmýz morsiyahý da bilmesin; aþký düþünür!
Tanrý’ya isyan ettiðimiz bu oyun evinde aný sahiplenerek ne öncenin hesabýný dürelim ne de sonu düþünelim
yeter ki, filizlerimiz üzülmesin!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Tavukçu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.