Pandomina*
hayat denen bu yolda, kendimeydi tecavüzüm
kendimeydi isyaným, kendimi harcayýþým...
deðerlerim anlamsýzdý, mecburi ortamlarda durmaksýzýn filizlenen inançsýzlýðýmla
ve bedenimi tuzlu týrnaklarýmla yolup
kaldýrýmsýz aynada tozlu gülümseyiþimdi tek gerçeðe yolculuðum
hayat denen bu kurguda, ýþýklar içindeki senaryoya küsmüþ
harflerin oynaþlýðýyla dile gelen korsan feryatlarýmdý.
en dekorlu sahne repliðimi kanlar içinde söze getirdiðim
türküsünü mýrýldanan inatlarýmdý altýn tepside sunulana
ve her sessiz aným sahne amirime sadakatimdi...
hayat denen bu çatýda etim artýyordu gözlere düþtükçe
geçmiþim deðil, ben yok oluyordum
mecburiyetlerim bahanesizdi
ve doðurduðum canlar da benim deðildi
hayat denen bu kýyýda gözlerimdi beni tek besleyen
herkesten sakladýðým minicik bir lokma
diþimin kovuðunda saklanan arýmla
...
hayat denen bu karmaþada çaresiz bir garibim;
sol memenin altýnda çarpaný hissedemiyorum artýk ...
ve
hayat denen bu komediye sözüm yok gayrý
kelimeler anlamý yitireli çok oldu,
çok oldu...
*oyunlar arasýna sýkýþtýrýlmýþ sözsüz oyun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.