Yine vakit o vakit gecenin bütün ihtiþamý serilmiþti caddelere vasýflý vasýfsýz bütün iþçiler soyunmuþtu kapý önüne kimliklerini
her evin ýþýðý ayrý ayrý yanýp sönüyordu yorgunluktan bebek aðlamalarý pencerelere yanký diye vuran ya öksürükten ciðeri parçalanýrcasýna nazým bey ah emektar karýsý gözlerinde büyük bir hüzzamlý nem
araba sirenleri ardý ardýna mayýn gibi patlarken galip gelen en usta þoförlerdi ilk sýraya giren uykuya acýkmýþtý karanlýðýn kýzý dökerdi þimdi siyah gümrah saçlarýný yüreklere ay takardý yýldýzlardan tokasýný perçemine kimliksiz eski serserilerin kaldýrýmlarda çýnlarken topuk sesi tespihlerine göz dikiyordu yeni yetme çömezler olay bitmiþti onlar gelmiþti sokakta bir karmaþa sahi hüvviyetimde yok cebimde soy aðacýndan düþmüþtüm çok önceden
verin oradan biraz gün ýþýðý biraz geçmiþ biraz düþ kýrýklýðý ben kalemi dar aðacýndan almaya gidiyorum þimdi kül tabakasý gibi kokarken tenimin dehlizleri yýkanmalýydý ahmak tanesi altýnda
vakit o vakitti gecenin iliklerine dek iþlemeliydi yalnýzlýk sýrra kadem basýyordu tinerciler hangi kuytu köþede yarýna uyanmamaya sývýþtýlar kim bilir masallardan fýrlamalýydý oysa þimdi bize anlatýlan kahramanlar
in cin ortada birde ben vardým sadece sokakta senfonisi çatýrtýlý karanlýk izbe bir köþedeyim avucumu ýsýtýyor sigaram kalbine vurmalý aðýz dolusu tüm gücüyle kalemi kaðýdýn yine sen vurulursun ilk harfin baþýnda yine ben ölürüm her cümlede þiir yazayým derim roman olur
duraðý yok otobüsü yok gideceði yer kalacaðý evi yurdu yuvasý yok ortada kalýr yine özneler bütümsüz aklýmý uzatayým ayak ucuna baþýmý yaslayým kuytuna döküntülü ömrümün kýyýsýna az vursana az bir rüyalýk gelsene bu gece bari bu gece bari yerime geçip sevsene anlardýn belkide beni ne dersin karanlýðýmýn koyu demi herkes uykuda ben yine tarih yazma derdindeyim, gecenin merkezine...
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Şafak- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.