Sevgi tek baþýna kalkamaz bile;
Sevilen uzatýp el vermedikçe...
Seven aþký için düþse de dile,
Yýkýlmaz sevgisi bel vermedikçe...
Sevgidir insaný hep diri tutan,
Hayattan tat almaz dostu unutan...
Ne sevdalar vardýr daðlar eriten;
Yaþamaz sevgiyi bol vermedikçe...
Kim uðrar sevgisiz bir muhannete?
Sevgiyle düþülmez asla minnete!
Kolay deðil öyle girmek cennete;
Dað gibi günahlar yol vermedikçe...
Aslan belli olur yattýðý yerden!
Sevgi çýkar kalbin attýðý yerden!
Seven çýrpýndýkça battýðý yerden;
Çýkamaz yâri bir dal vermedikçe...
Sevgi Yaratandan ödüldür bize!
Sevdasýz olur mu düþünsenize?
Sevgisiz yaþamak büyük mucize;
Hakkýn verdiðini kul vermedikçe...
Seven gönüllerin çiçeði sevda...
Býrakýr kubbede çok hoþ bir seda!
Her seher dalýnda bülbül-ü Þeyda;
Susmaz ki, bir gonca gül vermedikçe?
Antalya-2015/11
TDK:
Minnet: gönül borcu…
Muhannet: korkak, namert...
Bülbül-i Þeyda: çýlgýn bülbül, deli âþýk…
ÜSTATLARDAN:
Gönül konuk eder o sýrça köþkte
Aþkýn güzelliði, yâr ile meþkte
Sadece bakýþmak, yetmiyor aþkta
Ýstenen ikrarý, dil vermeyince.......................Aþýk Lüzumsuz
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.