Dünyaya, kýzmýþým Güneþe, Aya kýzmýþým. Kapkaranlýk, bir insan olmuþum. Sinirimden çatlamýþ Akýlýma gelene, saymýþým.
Deli dediler, bana Kýzdým, düþtüm, sýrtýmda bir çanta ile yola. Sonunda vara, vara vardým, delilerin toplandýðý bir hana Ve! Derdimi anlattým, hancýya. Hancý, Düþündü, düþündü Verecek bir cevap bulamadý bana.
Konuþurken! Biri çýktý, içeriden Üstü baþý periþan, ayaðý çýplak. Baþýnda dersen bir sarýk, kapkara uzun kýrçýl sakallý Dedi’ ki oðlum Ben senin derdini anladým, daha benim yüzüme bakmadan. Ve! Sen aklýný kaybetmiþsin dedi, bunun arkasýndan.
Hancýya baktým dedim, kimdi bu. Bu dedi. Bir akýl, yorgunu bana Senin gibi bir deli, senin gibi herþeyden umudunu kesmiþ Kendini kaybetmiþ, bir Allah’n kulu.
Ne, diyebilirdim’ ki! Öyleydim. Kin ve nefretle doldurmuþtum içimi Dünyaya, küsmüþtüm. Aya küsmüþtüm, güneþe küsmüþtüm ve sonra yýldýzlara küsmüþtüm Karanlýklara hapsetmiþtim, kendimi. O idi’ de, her þeyin, sebebi.
09 Kasým 2015-11-10 Ahmet Yüksel Þanlý er
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.