Ah, Kasým ah. Ýyisin hoþsun amma, birazcýk gururlusun. Hatýrla! Bir zamanlar, çocukken tanýmýþtým seni, Öylesine çok severdim’ki seni, seninle paylaþýrdým neþemi. Seninle, gurur duyar! Senden öðrenirdim, sevgiyi her bir þeyi. Bilmezdim senin, hüzünlü yanýný. Bilmezdim Kasým bilmezdim küçükken. Bilmezdim.... Nereden bilebilirdim’ki kasým, nereden bilebilirdim’ki Çünkü ben, küçük bir çocuktum. Anlamaz, bilmezdim, insanlarý hüzünlü yanýnla üzdüðünü Bilmezdim be, Kasým bilmezdim. Ben çocukluðumda.
Ah. Kasým ah. Doðru dürüst tanýmamýþým seni. Ben seni, çocukken seni, bereket daðýtan biri olarak tanýdým. Kasým! Hüzün daðýttýðýný, bilmedim. Aklýmda sen, düþerim demeden, o aðaç senin bu aðaç benim koþarken tanýdým seni. Kasým. Ne zaman’ki, büyüdüm! Senin, olumsuz yanýný iþte, o zaman gördüm. Niçin, aðlattýðýný Ýnsanlara, ne hakla gözyaþlarý döktürdüðünü Yaþlandýðýmda, anladým.
Ah. Kasým ah. Yine hüzün rüzgârlarý, esmekte ortalýkta Göçmen kuþlar dönüp durmakta, çýðlýklar atmakta havada Yavaþ, yavaþ aðaçlardaki yapraklar sararmakta Ve yine! Ölüm kokusu yayýlmakta ortalýða Ah, Kasým ah! Çekilmez derdimi sen verdin, kucaðýma þu yaþlýlýðýmda.
15 Kasým 2015-11-15 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.