rüzgar tokatýyla çarpýlýnca pencere
kapanýr kapý.
kilitlenirken kendi yükseðine
aþaðýya býrakýyor -düz kelimeleri-
sis o
sus bu
alný þansýz…
durmasak buralarda.
çýkmamýþ çivisini arýyordur dünyanýn
boþ hâlâ
bir kare duvarý
beyaz duvarý…
adýna ne denildiðini iyi biliriz.
çok kez kandýrýyor iþte -tadý bozulan ömür-
anlaþýlýyordur… huydan þiir çýkmýyor.
elden çok his getiren de
alýcý bulmuyor… anlatýlamýyordur.
yerleþik acýlardan hep konuþan tek anneler
dilektir benzememek.
moda tabir söylense þuraya ‘diren kadýn’
karþý modacýlar da haykýrsa ‘azýnlýksýn kadýn’
evet desin ikisine de
yine olmuyor…
olmayacak.
daðýtýyor böyle böyle harfleri
-aklýn çocuðu-
hatýrla tarihli
güzelim kalýcýlar
durmuyor
dur’durul’muyordur.
iyileþsin zaman…