Hayat o kadar acýmasýz ve zor ki
Bir parçan olur alýþýrsýn
Göz açýp kapayýncaya deðin
Geçer seneler anlayamazsýn
Götürür senden çok þeyler
Seversin birgün birini
Alýrsýn yüreðine o sevmese de seni
Kendi derdin yetmezmiþ gibi
Zincir yapar eklersin
Yapsan empati biraz
Bana yaþattýklarýnýn çok azýný
Yaþatsam sana
Söyle taþýyabilir misin bu yükü
Hergün gideceðim diyerek
Tehdit eder durursun
Reva mý böyle sevmek
Gidiþine hazýr deðildim yakalandým ansýzýn
Keþke parça parça bitirseydin
Olmasaydý son çekiç darbesi parçalayan
Ýþte o zaman böylesine yanmazdý caným
Gözyaþlarýmý akýtýrdým içime
Kaderim diyerek
Olurdum mutlu
Sahip olduklarýma sevinerek
Sen için kan aðlarken
Susmak zorunda hissettin mi kendini
Haykýrmak yerine
Kimseler duymasýn diye
Gözlerinde yaþlarla anlatmayý denedin mi
Susmak daha çok acýtýyor canýmý
Kendimi ifade edememenin ezikliði
Bir tokat gibi çarpýyor yüzüme
Ýkimize ait anýlarý yazdýðým günlüðümde
Okumak isterim sen aklýma geldiðinde
Sonu olmayan hikayemi
Gözyaþlarýmla ...
Refik
09 . 11 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.