Sen pembe bir iklimin mavi gülüyken Ben sana öykünürdüm Bürümcük bürümcük eserdin Rüzgarlarda mavi mavi
Denizin gün batýmýyla buluþtuðu akþamlarda Bir mavi gül olup açardýn dalgalarýn yüreðinde
Kokunu duyan olur muydu rüzgarlar ne yönden eserdi Yaðmurlar ürpertir miydi tenini
Bir adýn canansa bir adýn hasretti Uzaklarda yanardý þehirler akþamýn alacasýnda Güpegündüz yanarken memleket Bir kuzey rüzgarýyla üþürsün diye korkardým
Ben senin maviliklerýnde hayat bulurdum Seninle nefes alýrdým
Siyah gül için nadide derler Sen hülyalarýmýn mavi gülüydün Ben ömrümde senden baþka görmedim sen gibi mavi
Solmasýn goncelerin titremeyesin diye Örterim geceyi üstüne Nöbet beklerim
Daha olmasa ben seni nefesimle de yaþatýrým Bürümcük bürümcük her esintide
Aklýmý alýr sana ait düþüncelerim Dalgalanýrken sen sabah rüzgarlarýnda Yeter ki sen solma diye Solarým ben senin yerine Bin yýllýk hasretinle
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.