MÜEBBETLİK

Ýlmek-ilmek iþliyorum seni. Her bir noktayý düðüm atýyor ve her düðümde kendimi sana baðlýyorum…
Gözlerin her bir daldýðý noktayý resm edip o anlarla yaþýyorum…
Kaçmak yakýþmaz bilirim, belki mecburiyet içinde gidiþler olur.
Amma velâkin ben seni dünümü, yarýnýmý ilmek-ilmek iþliyorum…
Soranlara “sevmek suç deðil” belki yanlýþ zaman, yanlýþ kiþi desem de…
Bakma savunduðuma ben sende müebbetlik yaþýyorum…
Bazen idamý istesem de gördüðüm küçücük pencereden umutlarýmý yeþertiyorum.
Kýzma, kýrýlma düþünüyorum diye ben sende müebbetlik yaþýyorum…
Her gecenin sabahýný deðil de her sabahýn gecesini istiyorum.
Çünkü duvarlara attýðým çentik ile zamaný unutuyorum...
Sorma kimse bilmez kim olduðunu çünkü sen bile bilmezsin;
Dört duvar arasýnda ki seni ve sensizliði…
Çünkü ben seni sessiz, kimsesiz seviyorum…
Bakma elimin kalem tuttuðunu bu dört duvar arasýnda baþka tutacak bir el yok,
Bakma tek dostumun kâðýt olduðunu ben seni sana bile anlatamazken,
Ama boþ ver ben seni bende tek baþýma parmaklýklarýn arkasýnda
Müebbet seviyorum… Müebbetlik yaþýyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın: