SEVMEYİ BIRAKTIM ARTIK....!
Sevmeyi býraktým artýk, inanmýyorum…
En güzel, en özel aþk cümleleri kitap’ýn orta sayfasýnda, okumuyorum…
“özledim” dediðinde dilim, sýzlamýyor artýk içim…
yok muydu o son gidiþin….! Sevmeyi býraktým artýk, inanmýyorum…
Aðlamýyorum eskisi gibi yokluðunda,
Kapýnýn önünde oturup senin izlerini aramýyorum, dört duvar arasýnda…
Bana öyle bakma arkadaþ…! Sevmeyi býraktým ben…
Bakma naðmeler sýraladýðýma, nefesim kursaðýmda kaldý…
Sevgim, hakkým harp’ta…
Hiç olmadýk zamanlarda arayýp “seviyorum” diye ardý ardýna sýralanan cümleler,
Kapýlarý tam kapatmayýp, göz ucu ile bakan o gözler…
Yok arkadaþ, yok…! Sevmeyi býraktým ben, inanmýyorum…
Bütün gün merak edip “neredesin” diye sormuyorum,
Zaten sevgi sözcüðünü kaldýrdým lügatimden…
Gidiþini de deðil de en çok iki kelam var ya…! Hani “söz” deyip iki kelamý esirgediði o günler…
Bitti arkadaþ, bitti…! Sevmeyi býraktým ben, inanmýyorum…
Ismahan çeribaþý – 21.07.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
ısmahan çeribaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.