Þehre bir karartý çökmüþ usuldan Ne sesinden ürperir oldum, ne de rüzgarýndan Tenime dokunan o soðuk ayazýnda kaybolmuþken Bir de bakmýþsýn ki, yýllar silip atmýþ hayattan Bir baþkent düþünür oldum her gece Islak yollarý, serin havasý, ýssýz sokaklarý Aðlamak Ya da Bir tebessümün ardýndan kahkaha atmak Bu þehrin efsanesi belki de Ama unutmuþ olsa gerek ki Biz aðlarken efsane olduk Gülüþümüz sadece bir endiþe...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Göçmen Beyi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.