EYVALLAH

Bir zaman güneþler doðar batar.
Geceler aðarýr þafaklar söker.
Yine geçer zaman.
Dostun düþman, düþmanýn dost görünür.
Doðrudan kaçarsýn, bir zaman eðride bulursun teselli.
Akil bildiklerinden bir yar baþý sýrtlar,
Bir türkü tutturursun "çile bülbülüm çile"
O gün dost gördüklerin maskesini düþürür.
Üstüne bir dað yürür.
Kýrýlýrsýn tam da kýrdýðýn yerden.
Toz pembe gülüþlerin savrulur bir rüzgarýn ýslýðýnda...
ilk akil bildiklerinden aþaðýlanýr, dostluk kavramlarýný yeniden çizersin,
Çizersin tamda yüreðinin en ince yerine...
Geçmiþini gelmiþini yüzüne sürer,
Bir bir yutkunursun kustuðun ahkam zehrini,
O gün görürsün hayrýnda þer’rinde en dibini,
Akýl hocalarýna döner artýk tüm beddualarýn.
Düþman bildiklerini ararken gözlerin.
Ýçine akar zehir gibi alaycý piþkin gülüþlerin.
Sýrtýnýn ortasýnda sýzlar eyvallah ettiklerin,
Yüreðine kor gibi düþer eyvallah bilmediklerin.
Ýþte o gün susarsýn çocuk...
Ýþte o gün düþer yüzün,
Gülüþüne koþan yorgun ayaklarýn altýna,
O gün yeniden çizersin dostluk sýnýrlarýný,
Tek çizgi,
Tek cümle,
Bir,
Eyvallah...
Celal Þahbaz (yorgunkalem)

Sosyal Medyada Paylaşın: