karanlýk bir gece. yanýbaþýmda yanan küçücük bir mum alevi. aklýmda öylesine bir düþünce. ýslak kaldýrýmlarý ile terk edilmiþ, bir istanbul var düþümde.. ve, aðlamaklý gözlerle ben bir köþesinde. seni buluyorum bir gecede.. her hangi bir yerde. hiç þaþýrmýyorum, bin parçaya bölmek isterken seni içimde. sarýlýyorum özlercesine. ben seni seviyorum hala delice. ama düþümde...
adýný sayýklýyorum mum alevine karþýmda duruyorsun söylemeden tek hece.. oda hayalde...
sonra.. solmuþ bir kýr çiçeði, soruyor sevgi nedir, menekþeye.. menekþe sadece susuyor aðlamaklý gözlerle.. iþte bu gerçekte....
Sosyal Medyada Paylaşın:
umutlarım ve ben Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.