bir hüzün kapýsý açýlýyor.. kalbimin en ücra köþesinden.
bir yanlýzlýk geliyor.. gururumun tam içinden.
öyle bir sonbahar oluyorki içim. sevgi yapraklarým dökülüyor, kalbimin en güzel yerinden..
sonra bir umut kapýsý açýlýyor.. hiç kimselere fark ettirmeden.
en tükenmiþ halimde.. düþerken, tutuyor ellerimden.
nice yaðmurlardan sonra. bir güneþ doðuyor þu güzelim tepelerden.
umut yapraklarým açýlýyor. öylece kendiliðinden..
ve bir yaþam kapýsý sonuna kadar hep açýk. hüzünlerle, ayrýlýklarla dolu.. büyüdükçe farkýna varýyorum.. sevginin, içindeki hüznü. aþkýn içindeki, ayrýlýðý..
anlýyorum....
yenemiyorum....
düþemiyorum...
ocak 2008
Mehmet Çimen
Sosyal Medyada Paylaşın:
umutlarım ve ben Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.