*YİNE SANA YAZIYORUM*

yine sana yazýyorum ama,
artýk aþkým demeyeceðim sana.
hani kara kýþ derler ya,
iþte tam öyle bir gün.
soðuk ve beyaz istanbulda,
üþüyen ellerimle yürüyorum anlamsýzca..

bir vapur kalkýyor,
üsküdardan, beþiktaþa.
sevenleri kavuþtururcasýna.
içinde çeþit çeþit insanlarla..
el ele yürüyen sevenler görüyorum.
sýcacýk, içlerinde umutlarla.
seni ilk tanýdýðým gün geliyor aklýma...

çay içip simit yediðimiz o yer varya.
hani tam kýz kulesinin karþýsýnda.
önünden geçiyorum kaç zamandýr.
baþkalarý oturuyo artýk bizim masamýzda.
bir an gidip kovmak istedim.
kýyamadým onlarada.
seni ilk öptüðüm gün geliyor aklýma..

öylece oturuyorum bir bankta.
istanbulu aldým karþýma,
hesap sorarcasýna..
sonra ayrýldýðýmýz gün geliyor aklýma
annesini kaybetmiþ çocukcasýna.
aðlýyorum iþte aðlýyorum yokluðuna..

ve ben þiirler yazýyorum þimdi yanlýzlýða....

Mehmet Çimen


Sosyal Medyada Paylaşın: