ey hayat bu gözlük bana ait değil

/Tezgah kurulmuþ bir hayatýn yalnýzlýðýný yaþýyorum.
Ve Tezgah kurulmuþ bir kumpasýn iradesini taþýyorum./


Bir hiç ve piç olduðumu düþünürken,
Dokunduðum hiçbir eþyanýn
Ve dokunabileceðim hiçbir kadýnýn
bana ait olmadýðýný hissettikçe
Hayatýn anlamsýzlýðý enseme vurulmuþ bir kurþun gibi
Öyle aðýr ki, týpký Araratýn veyahut cilonun
Fay hatlarýndan kopup aþýnmýþ kayalarý
Ruhumu ölçeði belli olmayan ivediliklerle
Durmadan sallayýp,
Korkunun ve ecelin en mahrem dünyasýna
Götürüp getiriyor sanki.

Ve Sanki benim yerime birileri konuþuyor,birileri dokunuyor,
Birileri iz sürüyor,gözcülük yapýyor,
Sanki bu hayat benim deðil,
Ve sanki bütün bu korkular bana ait deðil.


Peki o zaman ben kimim?
Benim gözlerim nerede?
Benim dokunduðum
Sokaklar ve þehirler nerede?


Peki o zaman ben kimim?
Benim iradem,
Ve benim mangal gibi yüreðimle
Bastýðým taþlar nerede?


Peki ben o zaman kimim
Benim kahkahalarýmla
Erittiðim günlerim nerede?
Bir kadýnla seviþirken
Ýçimde beslediðim o olaðanüstü
Özgürlüðüm nerede?


Ve bir çocuðun saçlarýný sývazlarken
Gözlerimin içine ýþýldayan
Ve o an belki de hayatý unuttuðum
O tebessümler nerede?


Hangi kirlenmiþ kumpasýn içinde kaldý?
Hangi kirlenmiþ tezgahýn yoldaþý oldu?


Bilmediðim bir tanrýsal gücün
Kanlý parmaklarý takýlýyor sadece aklýma.
Film belki de bundan ibarettir diyorum.
Yani tanrýnýn esir aldýðý bir hayatýn
gölgelenmiþ sanýðýyým sanki.


Her gün ve her gece kurulan sanal mahkemelerde
Yüreðim ve ruhum esen boranlarla
Öyle titriyor ki,
Sabah uyanýr uyanmaz bir bardak su içiyorum..


Ve Akþam nasýl oluyor bilmiyorum ama
Hayat birilerinin gözlüðüyle bokböceðine dönüþüyor.
Yani benim olmayan bir hayatýn sýkýntýlarýný,korkularýný
Taþýya taþýya tanrýya her an küfreden imansýzýn biri olup çýktým.
Hala da devam ediyorum küfretmeye.
Bu yüzden Her an bir kumpasla
Ve bir tezgahla vurulabilirim.
Belkide bu gecenin sonunda ölebilirim.


30 ekim

Sosyal Medyada Paylaşın: