Ar-af

bana reva gördüðün sus
derinlerime inen susuz kuyu
çýkamadýðým


kalbimin kalbi
ki sen;
küfür etsem gecenin dilsizliðine
sevdan çarpar
dillenir gözlerinin öfkesi!

gülüþüm dudaklarýna musallat, düþ!
alev alev,
saçlarým avuçlarýna dökülen kül

kötüydün çok kötü

kaybolduðum

düþ`tüðüm araf!

gelsem,
an`a kurulu vuslat
kum misali sonsuza akacak
ayrýlýk onkiden elbet ýslatacak...


cennetinin yoksunu
cehenneminde bahtiyar...

senin, sesin belki de
nar!

y/anmak hasreti
har´dan kabir
saðýrlýðým
körlüðüm
kördüðümüm


üþüyenim,
aramýzda akan semaya b/ak
al, gözbebeklerimi gözbebeklerine
bir ömür yas dökeyim b/akýþlarýna


þimdi;
tittreye titreye beklediðim Ýstanbul`sun
gurbetim...

bakma iklimime
gel...
en çok sonbahar aþk kokar!






sude nur haylazca
Sosyal Medyada Paylaşın: