Hasretin şehrinden ellerine

eskimiþ kilimler gibi bölük pörçük
yamalý hatta paramparça
kendi ekseninde dönüp duran
ölümcül bir iklimken
þu hayat dediðimiz muamma
ne kadar geç kaldýn sen ey sevgili Meryem
ne kadar soðukken
baþ ucumuza dikilecek servinin
tohumunu attýn bu dünyaya

þimdi elleridir çatlayan
dudaklarýmdan uzak ve suya hasret
rüzgarlardan nasipli yýldýzlar gibi
yatsý vakti bir uykuyla cem edip ak pak
yanaklarýmdan dökülen
hasretin dilini kestiðim türkülerin
kerem et lütfu bol Tanrým
üç daðýn ardýndan bakan o benim çünkü
yârim Ýstanbul’u mesken tuttu benim

bir destanýn içinde zamansýz
mekansýz dönüp duruyorken dünya
kehanet bu ölmedi senin evladýn
yani hala umut var yardan oðuldan ve aþktan
annem sen þimdi gel gece git istersen
kundakta konuþanýn saçlarý gibi
pýrýl pýrýl sevdalar ver bize
yeniden görsün dünya Ahmedin neslini
yeniden öldürsün Tanrý ölümü










Sosyal Medyada Paylaşın: