SONBAHARA DAİR
Kocaman yorgun köpekler geçiyordu.
Sonbahar eþiði kapý önlerinden
Yýlgýn
Biraz dargýn
Etinde kemiðe
Kemiðinde ete düþ gibiydi
O dýþlanmaya alýþýk bedenler
Vaz geçmelilerdi belki de
Anlayamadýklarý yýllardan
Belki getirdikleri
Belki de götürdüklerinden
Henüz gün merhaba dememiþ kendine
Oysa
Ýnsanlar geçiyordu
Sokaklarýn aþina
Bir o kadar eskitilmiþ
Sabah önü geçmiþlerinden
Kimdi onlar
Kimindi tükettikleri vakitler
Ömür sarraflarýnýn derdi neydi bunca acýyý devþiren
Sahipsizdi sonbahar
Sabahýný eyliyordu
Tam yüreðinden vuran o manikdepresif izler
Þarkýlarý kim nasýl yazar sanýyordun
Ve koca bir sonbahardý
Ekseni yörüngesinden besleyen
Soðutup evreni derin düþüncelerinden
Basitliðinde Dünya’yý döndüren
Yapraklar
Kara sarý yüzleri
Solgundu güçsüz elleri
Onlarýn derdi ne dal ne bahçe
Kederliydi yürekleri
Bir bahar bir yazdan ibaret
Ah þu kýsacýk
Ah ömür dediðin
Sýðdýramadýklarý kýzýl tenli o nazlý güneþin hasretinde
Kavrulurken
Savrulmaktý belki de biricik dertleri
Aþýk acýyý hep sevdi
Hepte sevecekti
El ne bilir ki
Düþman o rüzgarýn hýrçýn kollarýnda
Çürüyordu hayal
Ayrýþýyordu gözleri mai gökten
Ah ne kader
Bu nasýl dolu dizgin
Bu nasýl sarý bir keder
Her þeye sebep
Herkesi baþlatýp bitiren
Bir tek aþktý aslýnda
Anlaþýlmazlýðýn deli anlamýna
Yaþamak dedirten
Saadet Yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.