Ellerim on parmaktý Ve hepiniz gibi On tane kuþtum Pek çoþkun Pek yaman Her biri ayrý bir bahçede çalýþan On ayrý bahçývan
Bir yaným papatya Bir yaným gül Bir yaným on ayrý iman Birbirine karýþýp,birliðine dokunmayan
On deniz aþarlardý her dokunduklarý insandan Kimi mavi Kimi turkuvaz Kimi dingin öylece Kiminde bin türlü rüzgara çýrpýnýr Ah o güler yüzlü kuþlar Onur duyardý onlar Deðdikleri her bulutun bereket yüklü duruþundan Bulut akarken yere Dururdu onlar el pençe divan Doðurana saygýyý öðrenmiþlerdi yaratandan
On göðün yüzüne uçarlardý usanmadan Baktýklarý her kirpiðin kývrýmýndan Çocuklar koþardý yeþile Renk ayýrmadan Çocuktu onlar Çocuktu o parmaklar
Parmaklarýmda çýrpýnýyor o kuþlar... Dedim ya Kuþlarý vurursanýz Ölür çocuklar Ölür parmaklarýma saklanan
Bir yaþam geçmiyor þimdi parmaklarýmdan Ellerimdi oysa bahçývan...
Saadet YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
paydasız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.