çiçekçi umursamaz aþkýný kimsenin. bir gün çiçekçi de sever de
beðenmez satýverdiði çiçeklerden hiçbirini vermeye sevdiðine
ya da sürdürür sululuðu,
beyaz bir sonbahar arar da bulur
er kiþi okþar bebeðin baþýndan
naz olur topuðu uzun terlik giyen kadýnlar
nerede mezar baþý çiçeði, kuþ boku içinde deniz manzarasý
gemiler geçiyor, caný acýyan kaptana sormalý
kaný akýyor, filikalarý ölü çocuklar taþýyor
göm. beni koru. göm bir meyva kurdu gibi elmanýn en içine
dans edeceðimiz korkuluklar da siyah
trabzan örgülü bir bahane aç, sandýk tozlu, ellerin yaþlý
bu sonbahar da renksiz sinema oynasýn
sýrtýn kirli, sýrtýnýn caný acýyor
bir satýr geldiðinde bölük hazýr kýta bekliyor uslanmaya
ýslanmaya da eðer gitmeyeceksen
çiçekçi olsaydým, pilot olsaydýn keþke derdin
götüremedim seni ahlaksýzlýðýn baþkentine. istemezsin. kýr saçlý gelecek
ya da daha mý arsýz gelmeyecek, suçumuz affedilirse diye
üç kýz kardeþ toplanýp, üçü de avrat
bir kýz dikivermiþler kendi topraðýndan
kaþlarý kalýn uzun saçlý bir toprak
denizin ortasýndan konuþup, yaktým kelebeði kanadýndan
çýkarýp satenden bir acý, içim nerede, içine bant kaçývermiþ
onu konuþturmadan beni de öldürdüler
sen bebeðin kaçýncý gülüþünde gidivermiþtin gelmeyeceðim dedikten önce
baba en büyük pitchdir ayrýca sýçrarken yataktan
entrika sahibi adamlarýn salyalarýnda cevaplanasý sorular
evlerini önü boþ apartmanlar, camlarý kýrýk, mülteci gözyaþýyla büyüyen nem
duvarýn etrafýndaki çivilere asýlýr en kuru paltolar
saðlýklý mutsuzluklar erteleyemezken ölümmü
avuçlarýnda gözyaþý bombasý kýzlarýn kaderidir yýrtýlmak
jiletin ateþe eridiði katta
hiçbir þey büyük problem olmamalý
anlaþýlamamak da örneðin
kimse tarafýndan lastik kokusu almadan
uðurlu bir sayýya biniyoruþ gibi rüyanýn çatý arasýnda
otomobillerden atýyorlar, otomobillerden delik deþik edilmiþ sana benzer þeyler
çiçekçinin çenesinde kuru bir toprak
bariz bir mutsuzluk sebebi þimdi düþünmek seni
sevgi çoktan buralardan göç eyledi