Sen gittin ya, bu þehirde gitti. Seninle beraber,karanlýklar çöktü.Hayallerime; Yapraklar döküldü,aðaçlar söküldü. Hazan yaðmurlarý yaðdý yüreðime..
Sen gittin ya,güneþ doðmaz oldu pencereme.. Kuþlar ötmez oldu, çiçekler soldu açmaz oldu. Yüreðim kurak topraklar gibi.çöl oldu. Bazen,kelimeler kesilir,bazense nefesim kesilir oldu..
Ne bu ömür tükenir,ne sana olan sevdam azalýr. Ne de KADER bana yeni bir yol çizer diye diyemedim. Diyemedim iþte; dilim lâl,gözlerim kör oldu. Gitmen için, binlerce nedenin olsa da, Kalman için bir tek neden var oda sevdamýz..
O da; sevdam’! GÝTME.! diyecektim.. Söyleyemedim,kal diyemedim..
Sen gittin ya, gitme diyemedim sana. Sokaklar peþinden aðlar diye,diyemedim. Yüreðim; sensizliðin esiri olurken, Ateþinde yanarým diye diyemedim..
Ellerim,gözlerim seni arar diye diyemedim. Diyemedim giderken benide götür, O simsiyah gözlerinde kaybolayým, Sevdalý yüreðinde kalayým diye diyemedim..
Ey Sevgili!! Ayrýlýðýn ardýnda delicesine rüzgarlar esti. Yaprak gibi döküldü hayallerim, yýllarým. Rüyalarým sende kaldý,umutlarým sende kaldý. Yinede diyemedim kal gitme, Ne olur! GÝTMEE!!.diyemedim.Ey Yar!
Hakan Ezel Bayram Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan ezell Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.