Anne anne ben ölüyorum. Bu nasýl bir yaradýr, iyileþmek bilmiyor, Yaralarýmý kabuk baðlamýyor, kanadýkça hep kanýyor, Hücrelerimin her köþesini kaplýyor, Son baharda sararan yapraklar gibi, Bedenim her gün yeniden sararýyor, Ve yine her gün kýrýlýyor, parçalanmýþ kalbim.
Anne hatýrlýyormusun, aþk nedir diye sormuþtum, Hayatýmýn en güzel yýllarýnda. Sende bana, aþk kurþun gibidir, önce tatlý sýzý olur, Sonra acý dolu yangýn olur, Onun gibi yakar acýsý, þimdi öyle yanýyorum anne.
Anne ben ölüyorum. Her gün yavaþ yavaþ eriyorum, Susuz kalmýþ çiçek gibi, her gün soluyorum, kuruyorum. Ne duvarlar konuþuyor, benimle artýk, Nede pencereme kuþlar konuyor, Çünkü, çünkü penceresiz kaldým anne.
Hatýrlýyormusun anne, sana hayallerimden bahsediyordum, Bir gün bende sevda ile, yarýnlara koþacam, Güzel bir yüreðe aþkla, dolacam diyordum. Gelecek hayalleri kuruyordum, Evlenecem bir çocuðum olacak. Adýný deniz koyacaktým, Çünkü deniz gibi yürekli, deniz gibi sevdalý, Ve deniz gibi inançla, insanlara aþýk olacaktý.
Olmadý be anne olmadý. Kurduðum hayallerin hiç biri olmadý, Bir hayýna, bir zalýma, yüreðimi verdim. Yüreðimi kýrdý parçaladý, yetmedi hýrpaladý yordu. Kalbim artýk eskisi gibi, atmýyor anne. Ayaklarým yürümüyor, ellerim tutmuyor, Gözlerim, gözlerim ise karanlýk görmüyor.
Limansýz bir hayatta, kaptansýz gemi gibiyim, Aþkýn açýklarýnda, kayboluyorum, Kýyýya vuran parçalarýmla. Yýkýldý içimdeki aþkýn umutlarý, güven duygularý. Anne, anne ben ölüyorum, ben ölüyorum..
Hakan Ezel Bayram
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan ezell Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.