SABAH OLUNCA KOKUNA UYANIYORUM

Sensizlikten bu daðýnýklýðým,
Kýrýk döküklüðüm özleminden.
Hasretin kor olmuþ bakýþlarýmýn derinliklerinde,
Dört duvar arasýna hapsetmiþ im bedenimi,
Hüzne emanet etmiþim hislerimi.
Ne zaman adýnýn harflerini hatýrlatan bir söz çýksa aðzýmdan,
Hüzün kokar yüreðim.
Kirpiðimden bir damla düþer avuçlarýma.
Sessiz bir çýðlýk düþer içimde sana bestelediðim þarkýya.
Sensizlik iþlenir gün yüzü görmemiþ acýlarýma.
Hep sana yanýyor, Hep sana üþüyorum.
Sana dökülüyor kalemimden kelimelerim.
Ne zaman "özledim" desem,
Dinmiyor özlemlerim. Ýçimde gemilerim batýyor,
Her hücreme alevler yayýlýyor,
Acýlarým dökülüyor gözlerimden duvar köþelerine.
Direnemiyorum kendime!
Sana adanmýþ tutkularýmýn en kuytusundayým.
Gece olunca sana uyuyorum özlemlerimle,
Sabah olunca kokuna uyanýyorum.........

Hayriye Aydoðdu
Sosyal Medyada Paylaşın: