ANNE
Belki çok mutluyum belki huzurluyum,
Ama senin yokluðun ateþ oldu düþtü bu gece yüreðime,
Bu yaz akþamýnda bile sensizlikten ellerim üþüyor ANNE,
Senin þefkatine senin sevgine doyamadým,
Dizinde yatýp saçlarýmý okþamaný özledim ANNE.
Nice evlatlar varken,
Annelerinin kýymetini bilmezler,
Ben seni doyasýya öpemedim ANNE,
Üþüyoyum ANNE sensizlikten üþüyorum bu gece,
Sen olsaydýn þimdi yanýmda üstümü örterdin,
Uyurken baþucuma öpücükler kondursaydýn,
Kýzým caným diye diye sarýlsaydýn ANNE.
Sensizlik yine içimi acýttý,
Yapayanlýz koskocaman evde,
Duvardaki resminle avuttum kendimi,
Okþadým kokladým doyasýya,
Çekilmiyor be ANNE çekilmiyor artýk bu hasret,
Bu yanlýzlýk bu özlem çekilmiyor ANNE.
Mezarýna sevdiðin iðde aðcý olsam,
Gölgemle korusam mezarýný,
Yaðmur yaðdýðýnda göz yaþlarýmla ýslatsam topraðýný,
Hep yanýnda yaný baþýnda olsam ANNE,
Biliyorum þuan duyuyorsun beni,
Seni çok ama çok özledim ANNE....
Hayriye Aydoðdu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hayriye Aydoğdu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.