KENDİNLE KONUŞMAK

Kendimde tek hatýrladýðým çocukluðum..
Yaþanmýþ düþlerde yitirdiðim,
Masum gülüþlerim.
Yaþamak istediðim çok þey vardý elbette..!
Bazen iniþli bazende çýkýþlý,
Bazende dümdüz gülüþlerde hepsi,
Yarým kaldý gözlerimde..
Kendimi bir boþluða býrakmýþ gibi oldu,
Kim yada kimler sebepti,
Gözümdeki yaþlara bilemezdim,
Geleceðimi hapsetti insanlar,
Geçmiþime takýlý kaldýlar dý..
Her þeyi çevrilmiþ sayfalarda sandýlar,
Ve geçmiþimin bana uzatacak eli yoktu...
Ýçimde ki feryatlarýn yankýsý çarptý,
Ýç dünyamýn duvarýna..
Oysa ben yarýný bilmeden,
Açmak isterdim gözlerimi sabaha,
Ama yarýn yoktu ellerim de,
Þimdi son bir kez daha yokladým kendimi,
Neyim varki sanki diye...
KOSKOCA BÝR HÝÇLE ÇARPIÞTIM..!
Bomboþ ellerim cebimde,
SEVDA KIRINTILARI YÜREÐÝM DE,
Paylaþacak bir þey yoktu artýk...!
Daha öncede konuþmuþtum kendimle...
Þimdide konuþuyorum..
TEK ÝSTEDÝÐÝM SADECE NEFES ALABÝLMEK,
VE HUZUR Baþkada bir þey istemem artýk...

Hayriye Aydoðdu
Sosyal Medyada Paylaşın: