VURGUNUM

VURGUNUM
Bu sevda ezelden dolmuþ gönlüme,
Göklerdeki al – beyaza vurgunum.
Isparta’da hayran oldum gülüme,
Erzurum’da buz, ayaza vurgunum...

Edirne’den Kars’a bin selâm gider,
Herkeste ortaktýr sevinçle keder,
Güzellerim iþve eder, naz eder,
Ýþveye vurgunum, naza vurgunum…

Daðlarýnda sümbül biter, gül biter,
Ormanýnda kumru, bülbüller öter,
Çoban kaval çalar, sürüyü güder,
Bahara vurgunum, yaza vurgunum…

Gök Medrese, Selçuklu’nun mirasý,
Sivas’ta kilimler, Türk’ün damgasý,
Gergefte nakýþtýr kýzýn sevdasý,
Gergefi dokuyan kýza vurgunum…

Sevda imiþ Mevlâna’nýn davasý,
Bizimledir dost Yunus’un duasý,
Ýslâm kokar Konya’mýzýn havasý,
Derviþteki naz, niyaza vurgunum…

Susurluk’ta ayran içen can bulur,
Sarý Kýz denizden desti doldurur,
Yiðitlerim Bengi oynar, diz vurur,
Aþýðýn çaldýðý saza vurgunum…

Çanakkale diz çöktürmüþ dünyaya,
Koç yiðitler kilit vurmuþ deryaya,
El tetiðe gitmiþ, dudak duaya,
Arpacýða, göze, geze vurgunum…

Ömür yetmez Ýstanbul’u övmeye,
Açýk gider gözüm, doymam sevmeye,
Vurgunum yaylaya, vurgunum köye,
Töredeki ekmek, tuza vurgunum…

Ýbrahim AÇILAN


Sosyal Medyada Paylaşın: