Bir ah çeksem gönülden, bir nice ah dökülür, Bir yanýn gülzâr iken, bir yanýn hâr Ýstanbul. Taksim coþar, Eyüp’te Hakk’a boyun bükülür, Sana hem yâr hayrandýr, hem de aðyâr, Ýstanbul.
Huzur verir bir bardak demli çay, Emirgân’da, Bülbüle gül de sensin, cân ehline cânân da, Gezen de vurgun sana, topraðýnda yatan da, Melteminde cennetten rayiha var, Ýstanbul.
Yedi cennet yatarmýþ senin yedi tepende, Nice aþklar yaþanmýþ, bilmem, hangi köþende, Yoktur sendeki füsun, lâlezarda, gülþende, Benzeyemez ki sana hiçbir diyar, Ýstanbul.
Mevlâ’m Boðaz bahþetmiþ, mavi – yeþil bir yakut, Selamlar Çamlýca’yý, gökte süzülen bulut, Sultanahmet niyazdýr, Telli Baba bir umut, Dualar dile gelir, diller susar Ýstanbul.