Karanlýðýn tam ortasýndayým Dünya bozkýr yol çakýr dikenleriyle dolu Ayaklarýmý dalýyor dikenler Merhem olmuyor suskunluðun Yürüyorum sensizliðin karabasan yolunda ÞAÞKINIM Bilmiyorum bu yol nereye çýkar Ölü müyüm herhangi bir yaþayan mý Zaman mý an mý Mevsim mi Bu zalim Eylül bu vahþi Salý Beni kahreden ne Suskunluðun mu Koyu mavi bir girdabýn içine çekildikçe çekiliyorum Batýyorum günden güne göðün bataklýðýna Kimyasal bir mainin içindeymiþim gibi Günden güne ERÝYOR KEMÝÐÝM ÝLÝÐÝM Sonunda bir ben kalmayacak Benli bir senle yetineceksin Yaralý düþlerimin dualarýna sýðýnmýþtým Meðerse dünden Dünden solmuþ düþ çiçeklerim Bir dönme dolap içindeyim sanki Tam senin hizana geldiðimde karartýyorsun ýþýðýný Çýkýp yükseklere yükseklerden atma beni Sakla beni yüreðinde yeter incitme Bir gece olsun kal Yalnýzlýðýma arkadaþ ol susma Yükseklerden atma beni yaralanýr berelenir AÞK ZÝYAN OLUR
Yüksel Nimet Apel 19/Ekim/2015/Pazartesi/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.