Toprağımdan Testiler Karılıyor - IV

Kusursuz yaradýlmýþ göçmen kuþlar gibiyim ,
Rotasýný bilmediðim yollarýn
Ýz bilmez yolcusu...
Gördüðü seraplarý
Hayra yormasýný bilmeyen bir düþ avcýsýyým,
Her yaklaþaný av sanan
Aciz bir masal kahramaný yada !

/...Ceplerimde sözüm varsa
G/özüm çýksýn Müfit !.../

.
.
.

Þiir yazmayý unuttum Müfit !
Mürekkep akmýyor artýk damarlarýmdan
ve kelimelerin hepsi yabancý bana...
Bir yudum su muhtaçlýðý gibi bir þey bu ,
Gördüðüm seraplarý
Yalan sanmanýn derin acýsý;
Üstelik
Þairliðim kurudu
Bildiðim lûgatlarýn çöl sýcaklýðýnda;

/...Hafsala mý sen mi sildin Müfit ?.../

.
.
.


Ýmlasý bozuk Bir yanlýzlýk bu !
büyük harflerle veda ediyor her giden,
ve sen
her gidenin ardýndan
küçük harflerle yas tutuyorsun hâlâ !
ne VEDA’yý büyütüyor lugat
ne de acýsýný azaltýyor küçük harflerle yazmak;
Yolun sonu
bir tutam pamuk
ve dokuz tahta altý illaki
dedim ya ;
Ýmlasý bozuk
ve küçük harfli bir veda benimki
hoþçakal Müfit ;
yokluðumda unutma þairliðini...



ikibinonki’nin aðustos’u
istanbul....
Sosyal Medyada Paylaşın: