DİŞİ DÜŞTÜ DÜŞLERİMİN

Kök salmýþ bir aðacým
Zamanýn diplerine.
Vurdukça çapalýðýn
Dallarým kýrýlýyor.
Oysa mevsim yaz,
Güze dönmedim daha.
Baksana mis kokusuna
Topraðýn
Ve bak
yalancý beyazlýðýna
Erik aðaçlarýnýn...

Yaþamak boyu kýrdým umutlarýmý
Üzerimden geçen her ayaz
Daha da dik kýldý
Düþ uçlarýmý.
Sofralarda eðreti durdum,
Düþlerim
Yýrtýk ve yamalý gezdi sokaklýðýnda
Oyunlara alýnmadým
Ve kovuldum sonunda
Lanet giyindim
Düþsüzken anladým....


/...Hayallerimi yükledim sýrtýna gündüzlerimin,
Aðýr geldi ! Düþü Düþtü Düþlerimin.../



Þimdi bahar diyorsun
içinde durduðun zamana.
Oltasýný salladýðým an
Anýlarýmýn,
Güz’e dalýyor gözlerim.
Hani bahardý
hani çiçek açmak zamaný
çatmýþtý demlerinde.
Ve hani
Hep çocuk kalacaktýn
Zaman erirken gözlerinde...

Ýndirdim þimdi küfemi
Sarhoþ bekçiliði yapmýyorum artýk gecelere
Ýçip içip sýzdýrýyorum
hüznün koynunda
Yaralý bir ceylan gözüne saklýyorum
Tüm yýldýzlarý
ve yaldýzlarla boyuyorum
resmimdeki gözyaþlarýný...

/...Aðladýðýmý anlýyorum içimin çekilmesinden,
ve içimin çekilmesinden biliyorum dönmeyeceðini giderken.../


En saf haliyle getirdim aþký
Sarýp sarmala
Kundakla doðmamýþ çocuklarýný.
Ýçtim gözünden düþen damlalarý
Esriðim þimdi
ve
Aðudan bulandý
Gölümün kenarlarý...
Diþiliðine kaçtý sevdan
Erkekliðine dem vurdu
Gözlerinin kadýnsý yanlarý...

Yalanlarýný düþürdüm diþlerinden
Çocuk deðilsin sen.
Biliyorum
Yiyeceksin her sevgiyi
Ne gelirse bu düþ/üþ/ten
Ve emzireceksin bir bebeði
Ölmeden hemen evvel....


/...diþi düþtü düþlerimin sensizken,
canýn yandý biliyorum, diþ(i)siz yanlarýmý emzirirken.../
Sosyal Medyada Paylaşın: