soyu bozuklarýn gölgesinde kök salmaya çalýþan köyüne sýðýnamamýþ adý büyüklerin körelmiþ zihniyet kursaðýnda kara bir lokmayým
ki atasýz bozkýrlarýný vuran güneþten nasipleri o kadardý ki buna da þükretmeliydi þükretmeliydi ustasýz otacýya þükretmeliydi deli yaným deli yarým
...
içim öfke dolu isyaným titreyen parmaklarýmda ha aktý, ha akacak
az dur deli kýzým demesem iki adýmý taþýyan ciðerim kan kusacak -az dur!- kan kusacak gülümseyerek buz tutmuþ gözlere gönüllere... yýrtýnacak göðüm yýrtýnacak emzirdiðim göðsüm
az dur... az dur deli yarým demesem
ve bin hayra yorup karanlýðýmý... susmayý bilmesem
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Tavukçu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.