İŞTE GİDİYORUM

ÝÞTE GÝDÝYORUM


Nasýl bir ömürdür bu,
Her günü ýstýrap her günü zulüm.
Elemlere sebeptir nice tabu.
Ruh meskenim dar gelir bana,
Göz kýrpmakta sanki ölüm.
Ýnce bir zar derim ölümle hayat için.
Mutluluðu eller tadar,
Küskünlüðü bilmem ki bana niçin..
Aklým akletmez farký fark etmeyi.
Gönlüm bilmez, bilemez aþktan çark etmeyi.
Ne getirirse getirsin aþk, netice olarak.
Gelecek bu ömrün sonu,
Aþka âþýk olarak.

Ne zaman bir söz duysam,
Yâri duyarým söz olarak..
Her sözde yâr var derim.
Ne zaman bir göz görsem,
Yâri görmüþtür gözüm aslýnda.
Görülmemiþtir böyle bir aþk,
Bilsin tüm dünya insan neslinde.
Çünkü yandý özüm, emsalsiz bir göze.
Yanacak da ta Haþre kadar,
Gelemesek de, bir an bile göz göze.
Ýþte bu yüzden bu aþka Mahþeri diyorum.
Mahþerde kavuþmak varsa,
Ýþte; gidiyorum.


Mustafa EROL
17.10.2015
Manavgat / Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: