SİSLİ BİR GÜN

" Ne güzel günlerdi." dediðimiz günler,
neden illa ki fakir günler?
Rutubet kokan evlerde,
nasýl da mutluydu sevgililer.

Hele bak kapýya kýzým,
helva getirdi zaar Nimet teyzen.
Komþu deyip geçme,
bebekten nasýl baktý sana bir bilsen!

9 ay, kira vermemiþ Naciye hanýmlar.
Böyle þey olur mu demeyin,
adý kiracý, bir ailedir onlar.
" Ahretlik " der, mahallede birbirine kadýnlar.

Kuzine sobanýn küllüðünde patates,
üstünde demlik fýsýldar.
Hiç birþey yoksa tel dolapta,
yumurtada ekmek kýzartýr hanýmlar.

Üstte yok baþta yok, ayakkabýlar mutlak deliktir;
ama kim kime aþýk mahallede, mutlaka bilinir.
Artis resimleri olan hatýra defterlerine,
dünyanýn en saf kalpleri çizilir.

Akþam olur, iþten gelir beyler;
hanýmlar beylere hemen çay demler.
Beyler,bir kapý önünde toplanýp çaylarýný içerken,
hanýmlar, çekirdek eþliðinde, radyo tiyatrosu dinler.

Çocuklar, ancak acýkýnca eve girer.
Anneler, ekmek üstüne sana yaðý sürer;
üzerine de biraz toz þeker.
Yer yemez tekrar sokaða çýkarlar,
sadece arkadaþlarý deðil,
" bakýþtýklarý " da onlarý bekler.

Gelin çýkýyorsa bir evden,
bir delikanlý, kapanmýþtýr o gün
çýkmýyordur evinden.
Almancýdýr kocasý, gelin rahat edecek.
Ömrü boyunca, mahalledeki Ali’sini özleyecek.

Eh, fakirdi mahallemiz; biraz hüzün vardý elbet.
Kimse bilmez yalnýzlýðý, tükenmezdi muhabbet.
Mutluluðu aramam, onun bunun resminde;
Gültepe’de dolaþýrým, mutlak sisli bir günde.














Sosyal Medyada Paylaşın: