ABLAM

Yedirir içirir, yur yýkar,
giydirip kuþatýrdý ablam.
Annem yokmuþ veyahut da
Ýlgisizmiþ, ne gam.

Öyle dediðime bakmayýn,
daha ondördündeydi ablam.
O muydu, bütün bunlarý yapan?
Þimdi deseniz,
vallahi de billahi de
inanmam.

Hele, önlüðümün
yakalýðýný ütülemesi yok mu,
iþte onu ölsem bile
unutmam.
" Bu da eksik olsun "
demedi;
besleyip büyütmekle yetinmedi,
demek ki adamakýllý
yetiþtirdi beni ablam.

Gözü kaþý yerinde.
Çok " çocuk " vardý peþinde;
ama o hep kardeþinin
derdinde.
Bir an bile pejmurde
býrakmadý beni ablam.

Þimdi, ona borcumu ödüyorum.
Mezarýna güller
döþüyorum.
Yakalýðýmý ütüleyen ablamý,
çok ama çok
özlüyorum.






Sosyal Medyada Paylaşın: