Ah Gelincik!
Düþündünmü hiç
Yüksekler beyaza nasýl tutar
Nasýl durur bir daðýn yamacýna soðuk
Bir yaprak ne hisseder dokundukça rüzgar
Düþünki bir küçük kaya parçasý
Üzerinde bir avuç kar
Aþkla birbirini nasýl tutar
Düþünki
Bir aðacýn topraða sarýlýþýnda ne var.
Peki neden?
Bir dað baþýnda bu ýssýz dokunuþ
Bu bitmez sevi
Bu sessiz temaþa
Sebebini bilirmisin Gelincik
Ben bilirim neden
Aþktan
Sevdadan
Özlemden.
Oysa sen susuyorsun þimdi
Çocuksuz kalmýþ salýncak misali yoksul
Penceremdeki yaðmur kadar çaresiz
Bakýþlarýn bir daraðacý gibi hüzünlü
Ve sessiz.
Susma Gelincik
Susma!
Sendeki bu susmalar
Akþamdan sabaha
Bir bilsen beni nasýl yaralar
Öyle ürkerimki sessizliðinden
Sanýrýmki her susmanýn arkasýnda bensizlik var.
Aydýn YÜKSEL-ANKARA
16.10.2015-Cuma-02.30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.