öksüz çýðlýðým, unutulmuþ yeminim benim duvarlara deðse yanar yalnýzlýktan elleri bu sinsi gecenin ipini unutmuþlar boðazýmýzda özgürlüðün sesimiz bundan aynýdýr kalkýp kýlýfýný deðiþtiriyorum dünyanýn yine uymuyor kendime ne çok acý, ne çok nefesimiz batýyor göðsümüzün tellerine nicedir sevgilim, gülü kanatýr gibi sevenlerden koru ellerimizi, ellerim göðsüne emanetim daðýlan yerden sen topla kalan zamaný zaman yatýyor usulca arasýnda hikayelerin
ne çok baþa dönüyor, ne çok boþa dönüyor dünya uçurumdur o plastik korkularýnýz merdiveninizin titriyor bacaklarý masanýz devrik, hayatlarýnýz ucuz çöküyor kocaman mavi gözleri ülkemin
yine de koyu kumral bir gülümseme gibi yayýlýyor yüzüme hayat barýþça yaþamak için, ölmeyi beklemeyelim
Sosyal Medyada Paylaşın:
CigdemGüner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.