NEDENİ YOK...

korkunç bir endiþe gözlerimin içine kapaklandý
yüzüm bir acayip adamýn haline döndü,
münzevi bir boþlukta gerile gerile salananýr
hale geldim,
neden herkes keyif çatarken
ben ise hep umut ediyorum;
neden güleç þiirler yazamýyorum,
neden yüreðim hep daralýyor,
solumakta güçlük çekiyorum..
herþeyin mutlak bir sebebi vardýr;
hiç gördünüzmü bulutlanmamýþ bir yaðmurun yaðdýðýný,
yada hiç tanýk oldunuz mu nedensiz bir ölüme,
benim de anlamakta zorluk çektiðim,
þaþýpta afaladýðým bu iþte...

bir yere oturtamadýðým yýðýnla soru iþaretleri
doldu kararan gözlerimin içine
neredeyse taþýyýp
çýtkýrýldým bir kýz gibi
çýtýr çýtýr nedensiz kýrýlacak....

en büyük korkum da kýrýlýpta iki büklüm olan bu anýlarýmda saklý
yani ne önceyi ne de sonrayý anlatamamak;
tanýmlayamamak,anýmsayamamak,
bitkisel yaþam kavgasý verir gibi
hiç ayýlmadan sonsuza dek
düþünmek düþünmek ama hep nedensiz
nedensiz..... düþünmek delicesine...




Sosyal Medyada Paylaşın: