sen hem hafif hem de aðýr bir iðdesin, hafifleyince; bir anka kuþu gibi masallarda kalýyorsun sadece.. aðýrlaþýnca ise; gök kadar büyüyüp sýðmaz oluyorsun hiç bir yere. ve zaman ozamandýr artýk gayen kusursuz iþlemeye baþlýyor.
pervasýzdýn bileylenmiþ bir býçak gibi bir zamanlar... sarpa sarmazdýn ýþýl ýþýl saçardýn kokunla baygýnlýk geçirirdim.. hatta saatlerce ayýlmazdým..
o neþeli halimden ne kaldý biliyormusun?? yüzüme baksaydýn eminim beni çok iyi anlardýn.. !!
ama þimdi ne kokun kaldý ne de sen içinde rahat deðil, çünkü; zaaflar seni küçültükçe sýðýntý kaldýn yumulmuþ gözlerinin içinde.. sýðmaz olduðun o gök bile ne acýlar çekiyor þimdiden bunu çok iyi hissedebiliyorum...!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
roman21 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.