Pazarı Yoktur Ömrün

Kaç kez çaldým kapýný, varmadýn hiç farkýna.
Kaç kez açtým gönlümü kondurmadýn terkine.
Kaç kez dilendim aþkýn, uðratmadýn barkýna,
Aksa da sular gibi, buharý yoktur ömrün.

Bu aþkýn çilesinde, bekledin nice zaman,
Sýðýndýn yalnýzlýða günlerin oldu hazan.
Bir selamýn çok bile, koþar gelirim inan.
Tenim deðsin tenine, tekrarý yoktur ömrün.

Sitem etme ne olur, suçlu sade ben miyim?
Döktüðün gözyaþýna dayanacak can mýyým?
Hasretin çilesinde yýkýlacak han mýyým?
Son nefesten öteye gideri yoktur ömrün.

Yaþadýðýn o þehir olsa da benden uzak,
Bileydim beklediðin arardým cadde sokak.
Bitmeden bu sonbahar kasým olsun son durak,
Tekler her an bu caným, kararý yoktur ömrün.

Yýllar geçti bak aþkým, bedende arýzalar,
Tat vermiyor kadehler, al benisi mezeler.
Sona ermeden günler tadýn alsýn azalar,
Yarýna senet versem, ederi yoktur ömrün.

Yazdým, çizdim günlerce, süsledim sayfalarý.
Buldum limaný diye koy verdim tayfalarý.
Hayat denen bu yolun boþaldý kefeleri,
Dolaþtým almak için, pazarý yoktur ömrün.

Umutsuz olma gülüm, sevdan hala döþümde.
O güzel bakýþlarýn, baki kaldý usumda,
Tutmasan da elimi senli günler düþümde,
Yayma zamana aþký, ayarý yoktur ömrün.

Koyma bizi hasrete, etme bu aþký heder.
Huzur bulsun güzelim yürekteki bu keder.
Adýmlarým yollarý, Macit’e bir gül yeter.
Vuslatsýz kalan aþka, yararý yoktur ömrün.


Mehmet Macit
08.10.2015
Dikili/Ýzmir


Sosyal Medyada Paylaşın: