Bir anlayabilseydik, Halik’ýn çaðrýsýný!
Ne küs gezen olurdu, ne dostuna yan bakan…
Ben bilirim diyenler, bilseydi doðrusunu;
Ne bir düþman kalýrdý, ne de öyle can yakan…
Her insanýn arzusu sevmek, sevilmek olsa;
Polise ne gerek var, jandarmaya ne gerek!
Gönüller hep lebalep güzelliklerle dolsa;
Yalana ne gerek var, kandýrmaya ne gerek…
Adl-i Ýlahiden az anlasaydýk hepimiz;
Vekil kime lazýmdý, duruþma kime lazým?
Adalete nedense uymadý hiç yapýmýz;
Bilseydik can Allah’ýn, vuruþma kime lazým?
Herkes hakkýna razý/ olsa devrilir mi arz?
Hak, adalet, eþitlik, Yaratanýn düzeni…
Yalan, dolan olmadan, yaþamak en büyük farz!
Olmaz bu düzenin hiç, ezileni, ezeni…
Kulak veren olmadý Rabbýn evamirine!
Herkes menfaatini, hakkýndan öne aldý…
Ýnsanlýk uðraþmadý, hiç gönül tamirine;
Zannýmca inananlar, bütünlemeye kaldý…
Çok çalýþmamýz gerek, hem de öylesine çok!
Göründü yolun sonu, tir, tir titremek lazým!
Cennet arsalarýnýn satýlýk tapusu yok;
Orada hiç fark yok ki, er ile denk mülazým…
Þöyle geriye bir bak, kim kalmýþ gelenlerden?
Kime yar olmuþ dünya, kim çýkmýþ kerevete?
Dünyayý biliyoruz, haber yok ölenlerden;
“Ýslam güzel ahlaktýr,” düþmeyin rehavete…
Antalya-2015/10
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.